Πού ήταν όμως όλα αυτά τα χρόνια κρυμμένα ? Γιατί τώρα?
Η απαντηση νομίζω είναι σχετικά απλή και εύλογη. Βρισκόντουσαν ανέκαθεν στη φύση από τα πανάρχαια χρόνια,από τότε που η χλωρίδα (δηλ. το φυτικό βασίλειο ) του πλανήτη απέκτησε την σημερινή μορφή της,περιμένοντας κάποιους να ανακαλύψουν το δώρο αυτό. Και τώρα είδικά,- και όταν λέω τώρα εννοώ τα τελευταία χρόνια,- γιατί τελικά ο άνθρωπός με την τεχνογνωσία που έχει αποκτήσει και εξελίξει ,ανακαλύπτει όλο και περισσότερο αυτά τα κρυμμένα μυστικά, όπως ακριβώς με την τεχνολογία τείνει να κατακτήσει το πλανητικό σύστημα και σιγά σιγά δε θα αργήσει να επεκταθεί και πέρα από αυτό.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με την σειρά τους για να μην σας κουράζω.
«Αρωματοθεραπεία», όπως δηλώνει και η λέξη είναι η χρήση των αρώμάτων γιά θεραπευτικούς σκοπούς. Βέβαια αυτός ο ορός ανταποκρίνονταν όπως θα δείτε και πιό κάτω στα παλιά χρόνια, σήμερα όμως έχει αποκτήσει μιά ευρύτερη έννοιακαι σημαίνει τήν χρήση των αιθερίων ελαίων αλλά και των περιεκτών τους γιά την σωματική,πνευματική,ψυχική υγεία και ομορφιά

Η Αρωματοθεραπεία είναι γνωστή από την αρχαιότητα. Δεν είναι κάτι καινούργιο όπως είπαμε. Οι Κινέζοι γνώριζαν κατα πάσα πιθανότητα πολύ νωρίτερα από κάθε Ευρωπαικό πολιτισμό τα μυστικά της. Τουλάχιστον 2000 χρόνια προ Χριστού, οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν τα φυτά και τα αιθέρια έλαια για΄θεραπευτικούς και θρησκαυτικούς σκοπούς. Στη Βίβλο επίσης υπάρχουν μαρτυρίες περί αιθερίων ελαίων. Αργότερα οι γνώσεις πέρασαν στους Ελληνες και από αυτους στους Ρωμαίους.

Οι αρχαίοι Ελληνες γιατροι χρησιμοποιούσαν πολύ τα αιθέρια έλαια. Πολλοί απο αυτούς διετέλεσαν αργότερα και προσωπικοί γιατροί των Ρωμαίων Αυτοκρατόρων, όπως ο Διοσκουρίδης και ο Γαληνός (ο Πατέρας της Φαρμακευτικης Επιστήμης). Ο τελευταίος μάλιστα σαν γιατρός στην αυλή των μονομάχων κατάφερε να μην πεθάνει ούτε ένας τραυματίας μονομάχος στα χέρια του. Είναι γνωστό ακόμα ότι αρχαίοι Ελληνες πολεμιστές μετά τις μάχες άλειφαν τις πληγές τους με λάδι που ήταν έντονα εμπλουτισμένο με μύρο για γρήγορη επούλωση αλλά και για την αντιμικροβιακή ιδιότητα του τελευταίου.

Πιθανολογείται ότι η χρήση των αιθερίων ελαίων ξεκίνησε από προιστορικές εποχές. Η άποψη αυτή ενισχύεται και από την ανακάλυψη πρωτόγονων αποστακτήρων στους οποίους θα μπορούσαν να αποστάξουν αιθέρια έλαια.

Οπως είναι γνωστό η λέξη «άρωμα» στα λατινικά είναι perfume και είναι σύνθετη

Per= διαμέσου, και Fume= καπνός.

Η ετυμολογία της λέξης είναι αποκαλυπτική. Ο άνθρωπος αφού ανακάλυψε τη φωτιά στην αρχή ενοχλήθηκε από τον καπνό που του έπνιγε τον καθαρό αέρα και το κλειστό περιβάλλον της σπηλιάς του. Αργοτερα όμως διαπίστωσε ότι καίγοντας διάφορα αρωματικά φυτά ο καπνός γινόταν ευχάριστος, και μάλιστα στη συνέχεια ότι όχι μόνον ήταν ευχάριστος άλλα επιδρούσε θετικά στη ψυχοσύνθεση του,στην πνευματική του διαύγεια, τον έκανε νε νιώθει ευφορία εγρήγορση αλλά και καταστολή και ηρεμία. Ηταν λοιπόν φυσικό να προσδώσει θεικές ιδιότητες στα φυτά και κάπως έτσι ξεκίνησε όλο αυτό το παραμύθι περί αρωματων και μαγικών ιδιοτήτων των φυτών που βέβαια κάποια στιγμη παρεξηγήθηκαν και θεωρήθηκαν πανάκεια ιδιαίτερα κατά τα χρόνια της Μεσαιωνικής Ευρώπης. Τότε όμως πίστευαν ότι δια μέσου του καπνού, του ευχάριστου καπνου, μεταφέρονταν ψηλά στο θεό οι προσευχές τους.

Ετσι λοιπόν καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι «γιατροί» της αρχαίας αποχής είχαν στην διάθεσή τους τα «φάρμακα» της φύσης τα αιθέρια έλαια, γιά να θεραπεύουν και να προλαμβάνουν πληθος ασθενειών. Ο τρόπος με τον οποιον θεράπευαν και κυρίως η προληπτική ιατρική που ασκούσαν,χρησίμευε στη σωστή ρύθμιση του κυκλοφορικού και κυρίως του λεμφικού συστήματος. Γιατί έχει πραγματι αποδειχτεί ότι τα αιθέρια έλαια έχουν μοναδική διεισδυτική ικανότητα στο να εισέρχονται στή μικροκυκλοφορία δια μέσου της επιδερμίδας και από εκεί εκτός των άλλων να ασκούν την ευεργετική τους δράση. Η άποψη ότι με τη σωστή κυκλοφορία του αίματος και του λεμφικού υγρου προκαλούνται λιγότερες ασθένειες είναι ιατρικά σωστή. Αυτό λοιπόν οι παλιοί το κατόρθωναν με την συνεχή τόνωση όλων εκείνων των σημείων του σώματος που δέχονται καθημερινά πίεση, κούραση και ένταση. Γιάτονσκοπό αυτό χρησιμοποιούσαν τα αιθέρια έλαια που εκτός των θεραπευτικών ιδιοτήτων τους,είχαν το πλεονέκτημα να είναι ευχάριστα στη χρήση τους.

Ιστορικές πηγές μαρτυρουν,ότι κατά τον Μεσαίωνα,την εποχή που η ανθρωπότητα μαστιζόταν από λοιμώδεις ασθένειες,όπως χολέρα και πανούκλα, οι παραγωγοί αιθερίων ελαιών, σπάνια προσβάλλονταν από τις ασθένειες αυτές. Συγκεκριμένα το 1665, κατά την μεγάλη επιδήμία πανούκλας στο Λονδίνο κι ενώ τα θύματα της επ[ιδημίας ήταν δεκάδες χιλίαδες, οι αρωματοποιοί του Λονδινου-οι οποίοι την εποχή εκείνη χρησιμοποιούσαν μόνο αιθέρια έλαια, μια και τα συνθετικά αρώματα δεν είχαν ακόμη ανακαλυφθεί- δεν θρήνησαν ούτε ένα θύμα.

Η χρήση εξ’άλλου των αιθεριών ελαίων σε τραυματίες κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε τέτοια εκπληκτικά αποτελέσματα όπως αλλωστε αναφέραμε και κατά την επόχή των αρχαίων πολέμων, ώστε αμέσως μετά τον πόλεμο στις περισσότερες χώρες του κόσμου ξεκίνησαν οργανωμένες έρευνες σε Πανεπιστήμια και Ινστιτούτα. Ηταν και αυτό μέσα στην αναπτυξη που παρατηρείται μετά από μιά περίοδο μεγάλων πολέμων κατά την διάρκεια της πολυτάραχης Ιστορίας του Ανθρώπινου Γενους πάνω στον όμορφο αυτό πλανήτη. Λες και κάτι το σπρώχνει να καλύψει το χαμένο έδαφος και να επουλώσει τις πληγές του.